Battle of the Snurk

Ik moet iets bekennen. Sommigen van jullie zullen het smerig vinden. Onhygiënisch ook. Laat ik voorop stellen dat ik dat respecteer, ooit was ik net als jullie. (Dat is een klein beetje gelogen bedenk ik me nu ineens.) Mijn wederhelft wel trouwens! Ja, die dacht er vroeger ook zo over... maar hij is in de val getrapt en nu is het te laat. Niet meer terug te draaien.

 

Sky slaapt bij ons in bed. Ja, ik weet het... kom maar door met de van afschuw vertrokken gezichten. Het is allemaal heel makkelijk praten als je zelf niet zo'n kleffe, harige hoop liefde in huis hebt. Vrienden van ons gaven Sky al na hun eerste ontmoeting de bijnaam Patty Plakstift. Dat was voordat ze een scheetje van haar hadden geroken trouwens. Dan was ze zeker weten als Rita Ruftmachine door het leven gegaan.

 

Als pupje van 14 weken oud kwam Patty P. in ons leven en daarmee al snel ook op de boxspring. 'Ik moet geen hond in bed!' Ik hoor het mijn lief nog zeggen. Het begon keurig netjes... op uitnodiging én op het voeteneind. Medium fris maar toch gezellig. Tien jaar later slijt ik mijn nachtelijke uren als snurkscheidsrechter bij wedstrijden synchroonsnurken en vechten baasje en vrouwtje om wie zijn voeten mag opwarmen tegen dat warme hoopje in het midden.

 

Nu hebben wij een royaal bed, maar Sky houdt niet van op een bolletje liggen. Prinsessen liggen languit, ook als ze 33 kilo schoon aan de haak wegen. Door de jaren heen heeft mevrouw zichzelf steeds meer privileges toegeëigend. Zo slaapt ze tegenwoordig onder de deken. Hoe dat werkt met ademhalen? Voor mij een mysterie groter dan dat van de Bermuda driehoek. Ook schaamt ze zich niet om mij langzaam het bed uit te duwen als ik slaap. Ik wordt soms wakker met 1 koud been wat bruut buitenboord is geduwd. Uiteraard duw ik daarna terug, meestal met 2 benen. Zij reageert hierop zoals ons allemaal geleerd is als je oog in oog komt te staan met de vijand; 'doe alsof je dood bent.' 

 

Meer dan eens per nacht, als een walvis die bovenkomt om te ademen, kruipt ze onder de dekens vandaan om frisse lucht te happen. Dan glijdt ze geruisloos (moet ik haar nageven) op de grond om zichzelf vervolgens heel hard uit te schudden. Dit is het moment dat ik wakker wordt. Ik ben er van overtuigd dat ze dit expres doet, want nu ik toch wakker ben kan ze opnieuw het bed opspringen en van me eisen dat ik de deken even voor haar optil. Dat eist ze ja. Ze blijft namelijk met die natte neus net zo lang tegen mijn rug aanprikken tot ik toegeef. Er is gewoonweg geen keuze. Twee rondjes draaien op haar lievelingsplek (mijn volledige helft van het bed) en dan kan de Battle of the Snurk weer verder.

 

Nu klinkt dit allemaal misschien wel heel rot allemaal, maar stiekem vinden we het allebei gewoon heel fijn dat we zo'n lieve knuffelbeer bij ons hebben. En als we aan haar vragen om gewoon lekker in haar mandje te gaan liggen, dan doet ze dat braaf. Ze gaat heel erg zielig kijken, maar ze doet het. En nog een ander groot bijkomend voordeel is dat bij elk scheetje Arran en ik de schuld aan Sky kunnen geven. It wasn't me!!

 

Sky is nu bijna 10 jaar en over niet al te lange tijd zal ze niet meer zelf op het hoge bed kunnen komen. Eindelijk rust hoor ik je denken. Maar nee, dan maken wij gewoon een trappetje voor haar. En mocht iemand het willen weten... Battle of the Snurk staat momenteel 1823 - 1826 voor Sky! Maar ik vermoed dat Arran haar expres laat winnen. Want eerlijk is eerlijk, deze wedstrijd heeft hij tien jaar geleden al verloren toen ze de eerste keer op het voeteneind kwam liggen.

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 21
  • #1

    Glenn Pools (donderdag, 14 januari 2021 23:32)

    Zo herkenbaar nu niet meer met een hond maar met de poezen!

  • #2

    Jolanda hof (vrijdag, 15 januari 2021 00:53)

    Zo leuk, bij mij ook hoor sneeuwitje licht gewoon naast me.
    Gezellig en het schijnt dat je er nog meer ontspannen van wordt, met een hond bij je in bed.
    Dus misschien nog 1 drbij���

  • #3

    Stephanie Ruijter (vrijdag, 15 januari 2021 03:12)

    Ontzettend leuk geschreven ❤️ Tovert een glimlach op m’n gezicht!

  • #4

    linda (vrijdag, 15 januari 2021 05:25)

    herkenbaar�

  • #5

    Carina (vrijdag, 15 januari 2021 06:50)

    Gaandeweg kreeg ik een steeds grotere glimlach. En dat om 10 voor 7. �©️�

  • #6

    Tries (vrijdag, 15 januari 2021 08:13)

    Ik vraag me af..
    Is dit nou n reden om n hondje te nemen?? Of juist niet...?!

  • #7

    Miranda (vrijdag, 15 januari 2021 12:39)

    Heerlijk verhaal!

  • #8

    Angelica (vrijdag, 15 januari 2021 13:04)

    Ik zie het ook gelijk voor me �

  • #9

    Liz (vrijdag, 15 januari 2021 14:48)

    Hahaha nu slapen ze nog beneden, maar als we ergens slapen als we op vakantie zijn, dan mogen ze stiekem op bed kruipen.

  • #10

    Arran gatting (vrijdag, 15 januari 2021 15:08)

    Je snurkt zelf ��❤❤

  • #11

    Ilja (vrijdag, 15 januari 2021 15:18)

    Dat doet me aan Arta denken die sliep ook bij mij onder de deken.

  • #12

    Hennie Karssen (vrijdag, 15 januari 2021 15:28)

    Heerlijk om zo'n "luchtig" geschreven verhaal daar kan toch van genieten als half onderuit zit op de bank. Ga zo door kanjer

  • #13

    Britt (aka tante van) (vrijdag, 15 januari 2021 16:13)

    Was erg gezellig zo’n snurkende vriendin naast me, aangezien ik geen jongens mee mocht nemen tijdens het doggysitten �❤️

  • #14

    Nia van den Helder (vrijdag, 15 januari 2021 16:18)

    Onze hond was niet zo groot maar moest ook altijd onder de dekens. En kon ook snurken zo klein als hij was.

  • #15

    Marjolein (vrijdag, 15 januari 2021 16:26)

    Haha herkenbaar onze Joep kan niet naar boven maar beneden op.de bank heeft hij alle ruimte ook als.wij erop zitten....

  • #16

    Letty (vrijdag, 15 januari 2021 17:15)

    O jeetje! Gaat dat zo, als je een hond neemt.

  • #17

    Anouk Voorhoeve (vrijdag, 15 januari 2021 18:38)

    Heerlijk .. leest zo lekker en herkenbaar .

  • #18

    Martine Dol (vrijdag, 15 januari 2021 20:23)

    Ha ha super leuk geschreven en ja zeker herkenbaar Chica mocht bij tijd en wijle ook mee naar bed en meestal had ik dan ook geen ruimte om mijn kont te keren en ook zij kon goed snurken en scheten laten �❤

  • #19

    Susanne Schapendonk (vrijdag, 15 januari 2021 23:25)

    Kan ik mij hier nu dagelijks op verheugen�?

  • #20

    Kees (zaterdag, 16 januari 2021 10:56)

    Onze Donna idem dito , eerste jaren 's nachts in de bench doorgebracht , maar ja waar je van houdt wil je dicht bij je hebben toch .........

  • #21

    milly (zondag, 17 januari 2021 08:20)

    �����