Asfalt Terreur

Vandaag ben ik uitgekafferd door een wielrenner. Of misschien beter, een man op een snelle fiets met een strak pakje aan. Ik wil natuurlijk niet heel wielrenminnend Nederland over 1 kam scheren in deze afbrand-blog. Afbrand-blog, ja u leest het goed. Ik ga namelijk even helemaal los op mensen met een snelle fiets en strakke pakjes. Niet op wielrenners dus hè, want ik wil geen ruzie. Ik hou niet van ruzie. Die meneer vanmiddag wel trouwens!

2021 Aalsmeer is een infrastructurele klerebende. Het is een beetje alsof je een smoothie hebt gemaakt met de deksel er niet op... of dat je per ongeluk met je nagel dat slappe folietje van de kwark kapot hebt gedrukt toen je het bakje onderin je boodschappentas deed... Een ROTZOOI!!

Ik denk dat menig Aalsmeerder kan beamen dat de Stommeerweg momenteel een vervelende, drukke weg geworden is die vraagt om engelengeduld en een meditatief bewustzijn. Een ideale route om even je ademhalingsoefeningen in de praktijk te brengen en om je te irriteren aan die piepende remmen die je nu toch echt eens moet gaan vervangen. 

Aalsmeerders fietsen graag en vaak en dat vind ik top 👍🏻 Ze fietsen naast elkaar, achter elkaar, elektrisch, met een ligfiets, met 12 bossen bloemen onder de snelbinders... helemaal het einde! Maar zodra ze in zo'n strak pakje op de fiets gaan zitten verandert er iets. Er komt een soort grootheidswaanzin naar boven waar Rene Le Blanc een puntje aan kan zuigen. Met het aantrekken van het knellende broekje verschijnt direct een gifgroene aura van arrogantie en hooghartigheid en binnensmonds mompelt de fanatieke asfaltvervuiler' THE ROAD IS MINE, AND MINE ONLY' 👺

Fietsers inhalen op deze weg is lastig, soms zelfs onmogelijk. Dat is niet erg, als ik een gezellige dag heb blijf ik er gewoon vrolijk een beetje achter hangen tot ik bij de afslag van bestemming ben. Op een mindere dag ga ik een beetje mopperen. Soms vloek ik er wat bij. Maar ik ga ze niet van de weg proberen te botsen, zo ben ik niet. Dus je sjokt gewoon beschaafd verder en remt waar het nodig is.

Strakke-pakjes-fietsers zijn uit ander hout gesneden. Deze bijzondere mutatie van de mooiweerfietser meent namelijk dat hij op zijn magische fiets autootjes van de weg kan ketsen. En dat doen ze dan het liefst terwijl ze je rechts inhalen. Er is geen plek, want wij auto-mensen zijn gehecht aan onze linker buitenspiegels dus houden we op deze smalle rijstrook netjes rechts aan, maar dat boeit de fietsmeneer met groene aura niet! Want dan slaat hij dus met zijn zweterige hand op je motorkap terwijl hij allemaal nare dingen door je openstaande raam verwenst!

Het kwam er op neer dat ik dus aan de kant moest en de rechterkant van 'zijn' weg vrij moet houden zodat hij met 50km per uur iedereen de achterkant van zijn gladgeschoren kuiten kan laten zien. Maar dan met scheldwoorden. Mijn eerste reflex was; achtervolging inzetten en klemrijden! Maar het bleef bij ordinair terugvloeken door t open raampje want dat is wel mijn maximale agressieniveau... mijn tweede reflex is dan altijd heel boos worden omdat ik zo schrok, dan wat hartkloppingen en uiteindelijk bijna huilen. En als ik dan een halve dag later nog steeds boos ben ga ik er dus verhaaltjes over schrijven.

Iedereen sjokt al een jaar door het dorp. Mijn record is ruim 30 minuten doen over de rit naar werk die normaal in 4 minuten mogelijk is. Superirritant wel. Maar lang niet zo irritant als medeweggebruikers die denken dat het asfalt van hun is. De volgende gifkikker die op mijn motorkap slaat ga ik in zijn gladde kuiten bijten. Tot die tijd mediteer ik er op los de hele Stommeerweg, terwijl ik de mantra 'NIET ELKE WIELRENNER IS EEN PAARDENLUL' herhaal tot ik het ga geloven. Want ik wil geen ruzie!